ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮ
ਕਵਿਤਾ ਅੱਯਾਸ਼ ਛਿਣਾਂ ਦਾ
ਸਿਰ ਫਿਰਿਆ ਬਿਰਤਾਂਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ
ਇਹ ਵਿਹਲੇ ਮਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸ਼ੈਤਾਨ ਜੁਗਤਾਂ ਦਾ
ਮੱਕਾਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ
ਕਵਿਤਾ ਹੱਥਕੰਡਿਆਂ ’ਤੇ ਉਸਰੀ
ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਦੀ ਝੂਠੀ ਉਮਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ
ਇਹ ਝੂਠੀਆਂ ਸ਼ੁਹਰਤਾਂ ਦਾ ਕਾਲਾ ਲਿਬਾਸ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ
ਕਵਿਤਾ ਤਾਂ ਨਿਤਰੇ ਮਨਾਂ ’ਚ
ਸੁੱਚੀ ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਅਕਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ
ਕਵਿਤਾ ਹਰਾਮੀ ਧਨ ਦਾ ਹੰਕਾਰੀ ਵਿਵਹਾਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ
ਕਵਿਤਾ ਤਾਂ ਬੇਗਰਜ਼ ਅਤੇ ਮਾਸੂਮ ਦੋਸਤੀਆਂ ਵਿਚਲੀ ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ
ਹੁਣ ਤੀਕ ਕਵਿਤਾ
ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਚਿਹਰਿਆਂ ਦੇ ਦੰਭੀ ਆਕਰਸ਼ਣ ਦੀ ਪਿੱਛਲਗ ਬਣੀ ਰਹੀ
ਵਾਪਰਦੀਆ ਘਟਨਾਵਾਂ, ਦੁਰਘਟਨਾਵਾਂ ਦੇ ਭਾਵੁਕ ਪ੍ਰਤੀਕਰਮ ’ਚ
ਬੋਝਲ ਬਿੰਬ ਸਿਰਜਦੀ ਰਹੀ
ਸੁਆਰਥ ਦੇ ਹਾਸ਼ੀਏ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕਦਮ ਧਰ
ਕਵਿਤਾ ਔੜਾਂ ਥੁੜਾਂ ਮਾਰੇ
ਨਿੱਜੀ ਝੋਰਿਆਂ ਦਾ ਵਿਰਲਾਪ ਕਰਦੀ ਰਹੀ
ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੇ ਮੱਕਾਰ ਦਾ ਨਕਾਬ ਸਰਕਾਉਂਦੀ ਕਵਿਤਾ
ਹਾਕਮ ਦੇ ਹੋਕਿਆਂ ਦਾ ਸ਼ੋਰ ਬਣੀ
ਵਾਦਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ’ਚ ਭੁਗਤਦੀ ਵੋਟ ਬਣੀ
ਵਿਵਾਦਾਂ ’ਚ ਘਿਰੀ ਆਲੋਚਕਾਂ ਦਾ ਆਹਰ ਬਣੀ
ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਸਤੀਆਂ ਦਾ ਅਹਿਸਾਨ ਜਤਾਉਂਦੇ
ਤੁਸੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਕਵਿਤਾ ਤੁਹਾਡੀ ਕਠਪੁਤਲੀ ਬਣੇ
ਤੁਸੀਂ ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ ਮੇਜ਼ ’ਤੇ
ਆਪਣੀ ਸਹੂਲਤ ਅਨੁਸਾਰ ਸਜਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ
ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਕਵਿਤਾ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਮੰਡੀ ’ਚ ਵਿਕਦੀ
ਮੁਕਾਬਲੇ ਦੀ ਕੋਈ ਸ਼ੈਅ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ
ਕਵਿਤਾ ਚੁਰਾਏ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਸਮੂਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ
ਮਹਿੰਗੀ ਕਾਰ ’ਚੋਂ ਉੱਤਰ
ਸਸਤੀ ਜਿਹੀ ਦਲੀਲ ਨਾਲ ਜਦ ਤੁਸੀਂ
ਕਵਿਤਾ ਕੋਲੋਂ
ਆਪਣੀਆਂ ਕੋਝੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੀ ਤਰਜਮਾਨੀ ਕਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ
ਤਾਂ ਬੌਣੇ ਜਿਹੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹੋ
ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਕਵਿਤਾ
ਤੁਹਾਡੇ ਜਿਹਾਂ ਲਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ
ਤੁਹਾਡੇ ਜਿਹਾਂ ਬਾਰੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ
ਕਵਿਤਾ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ
ਹਰ ਸਵੇਰ ਜੋ ਰਾਤ ਦੇ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਲਈ
ਅੱਗ ਕਮਾਉਣ ਨਿਕਲਦੇ
ਧੁਖੇ ਹੋਏ ਪਰਤਦੇ ਨੇ
ਚਾਹ ਨੂੰ ਤਰਸਦੀ ਨਿਆਣਿਆਂ ਦੀ ਸਵੇਰ ਜਦ
ਜੁੱਲੀਆਂ ’ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ
ਤਾਂ ਕਵਿਤਾ ਬਣਦੀ ਹੈ
ਸੇਮ ਮਾਰੇ ਕਿਸਾਨ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਜਦ
ਖ਼ੁਦਕਸ਼ੀ ਕਰਦੇ ਨੇ ਤਾਂ ਕਵਿਤਾ ਬਣਦੀ ਹੈ।
ਹੋਰ ਵੀ ਬੜੇ ਗਿਣੇ ਤੇ ਗਿਣਾਏ ਜਾ ਸਕਦੇ ਨੇ
ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮ
ਪਰ ਤੁਹਾਥੋਂ ਮਰਹਮ ਦੀ ਆਸ ਨਹੀਂ
ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਰ ਨੂੰ ਨਸ਼ਿਆਈ ਮਹਿਫਿਲ ’ਚ
ਰੰਗੀਨੀ ਭਰਨ ਦੀ ਦਾਅਵਤ ਦਿੱਤੀ ਸੀ
ਉਲਾਂਭਿਆਂ ਲਈ ਮਿਹਣਿਆਂ ਲਈ
ਹਰਗਿਜ਼ ਨਹੀਂ…।
- ਮਲਵਿੰਦਰ