મારી પ્રિય કવિતા/ગઝલ/રચના/ગીત

[Dhaval]

હળવા તે હાથે ઉપાડજો એ હળવા તે હાથે ઉપાડજો
સાથરે ફૂલડાં ઢાળજો એ અમે કોમળ કોમળ…
આયખાની આ કાંટ્યમાં રે અમે અડવાણે પગ,
રૂંવે રૂંવે કાંટા ઊગિયા એ અમને રૂંધ્યા રગેરગ;
ઊનાં તે પાણીડે ઝારજો રે અંગ કોમળ કોમળ,
ખેપનો થાક ઉતારજો રે અમે કોમળ કોમળ..
પેર્યા ઓઢ્યાના ઓરતા એ છોગે છેલ ઝુલાબી,
આંખમાં રાત્યું આંજતા એ અમે ઘેન ગુલાબી,
કેડિયે કોયલ ગૂંથજો એ અમે કોમળ કોમળ,
ફૂમતે મોર ગે’કાવજો એ અમે કોમળ કોમળ…
હાથ મૂકી મારે કાળજે એ પછી થોડુંક લખજો:
ભવ ભવ આવાં આકરાં રે અમને જીવતર મળજો !
કેવા જીવ્યાના અભરખા રે હતા કોમળ કોમળ !
ફૂલના પોઢણ સાથરા રે કેવા કોમળ કોમળ !

– માધવ રામાનુજ

[Dhaval]

ર્યું પાણી જ મારા દર્દનો ઉપચાર લાગે છે,
રડી લઉં છું, મને જ્યારે હૃદય પર ભાર લાગે છે.
દિવસ તો જિંદગીના આંખ મીચીને કપાયા પણ,
ઉઘાડી આંખથી રાતો કપાતાં વાર લાગે છે.
મને બેસી જવા કહે છે, ઊઠે છે દર્દ જ્યાં દિલમાં,
હૃદયમાં દર્દ-રૂપે દર્દનો દેનાર લાગે છે.
હૃદયની આશને ઓ તોડનારા ! આટલું સાંભળ,
કમળ આ માનસરમાં ફક્ત એક જ વાર લાગે છે.
રુદનની ભીખ માગે છે પ્રસંગો જિંદગાનીના,
કરું છું દાન તેને જે મને હકદાર લાગે છે.
સનાતન રૂપ મારી કલ્પનામાં પણ નહીં આવ્યું,
જીવન કવિતા ! મને તું બુદ્ધિનો વ્યાપાર લાગે છે.
‘ગની’ વીતેલ જીવનનાં સ્મરણ તાજાં થયાં આજે,
ફરી ખખડાવતું કોઈ હૃદયનાં દ્વાર લાગે છે.
– ‘ગની’ દહીંવાલા

[Dhaval]

પ્હેલ પરથમ પાંખ દીધી ને પછી પીંજર ધર્યું
ચોપડે ચીતરેલ ખાતું, એ રીતે સરભર કર્યું.
પારધીના એક શરથી થઈ ગયું આહત વિહગ
ચીસથી જો કે યુગો લગ, આભ આખું થરથર્યું.
વૃક્ષની હરએક ડાળીની કરી હત્યા પછી
છાંયડાની ઝંખનાએ, એના મનમાં ઘર કર્યું.
માંડવો મધુમાલતીનો ને પથારી જૂઈની
રાત રહી પાસાં બદલતી, ને ગગન ઝરમર ઝર્યું.
ઠામઠેકાણા વિના ક્યાં ખોળવો તુજને ભલા
આમ આલય સાવ ખાલી, આમ સચરાચર ભર્યું.
– પુરુરાજ જોષી

[Dhaval]

એ રીતે છવાઈ ગયા છે ખયાલમાં,
આવેશને ગણી મેં લીધો છે વહાલમાં.
તારા વચનનો કેટલો આભાર માનીએ,
વરસો કઠણ હતાં તે ગયાં આજકાલમાં.
સારું છે એની સાથે કશી ગુફ્તગુ નથી,
નિહતર હું કંઈક ભૂલ કરત બોલચાલમાં.
કરતો હતો જે પહેલાં તે પ્રસ્તાવના ગઈ,
લઈ લઉં છું એનું નામ હવે બોલચાલમાં.
લય પણ જરૂર હોય છે, મારી ગિતની સાથ,
હું છું ધ્વિનસમાન જમાનાની ચાલમાં.
મુજ પર સિતમ કરી ગયા મારી ગઝલના શેર,
વાંચીને એ રહે છે બીજાના ખયાલમાં.
એ ના કહીને સહેજમાં છૂટી ગયા ‘મરીઝ’,
કરવી ન જોઈતી’તી ઉતાવળ સવાલમાંમ
’મરીઝ’

[Dhaval]

તમે પૂછશો નહી કે અમને કેમ છે,
અમે સારા છીએ એ તમારો વહેમ છે,
બરબાદ તો થઈ ગયા હતા તમારા પ્રેમમા,
પણ થોડો અમારા પર ખુદાનો રહેમ છે.

Nm

[Dhaval]

જો દરેક સમયે સંબંધમાં
ચોખવટ કરવી પડતી હોય તો
સમજવું કે આપણા સંબંધમાં
કઇ ને કઇ ખોટ રહી ગઇ છે.
-સર્વદમન

[Dhaval]

અદમ ટંકારવી

ગુજલિશ ગઝલો માંથી સાભાર



બાગમાં ક્યાં હવે ફરે છે સનમ

વેબસાઇટ ઉપર મળે છે સનમ



ફ્લોપિ ડિસ્ક જેવો આ ચહેરો તારો

અન્ય ઉપમા તો ક્યાં જડે છે સનમ



મૅમરીમાં ય હું સચવાયો નહીં

તું મને સૅઇવ ક્યાં કરે છે સનમ



ડબલ્યુ ડબલ્યુ ડબલ્યુની પાછળ

ડૉટ થઈને તું ઝળહળે છે સનમ



આ હથેળીના બ્લૅંક બૉર્ડ ઉપર

સ્પર્શની કી જ ક્યાં મળે છે સનમ




શી ખબર કઈ રીતે ડીકોડ કરું

સિલિકોન ચિપ કશું કહે છે સનમ




ક્યાં છે રોમાંચ તારા અક્ષરનો

ફક્ત ઇ- મેઇલ મોકલે છે સનમ




દિલની ધડકન છે સૉફ્ટવેર હવે

એને ગ્રૅફિકમાં ચીતરે છે સનમ




લાગણી પ્રૉગ્રામ્ડ થઈ ગઈ છે

ઍંટર ઍક્ઝિટ ફક્ત કરે છે સનમ




આંખ મારી આ થઈ ગઈ માઉસ

કિંતુ વિંડો તો ક્યાં ખૂલે છે સનમ

[Dhaval]

સામાય ધસી જઇયે, આધાંય ખસી જઇયે,
એકાદ મળે ક્ષણ તો ક્ષણમાંય વસી જઇયે.

આમેય વિતાવવાની છે રાત સરોવરમાં,
તો ચાલ કમલદલમાં આ રાત ફસી જઇયે.

એકેક કસોટીમાં છે પાર ઉતરવાનું,
હર શ્વાસ કસોટી છે, એનેય કસી જઇયે.

આ ફીણ તરંગોનાં છે શીખ સમંદરની,
રેતાળ કિનારા પર હેતાળ હસી જઇયે.

ઉત્કંઠ હવામાં છે સંગાથ સુગંઘોનો,
હોવુંય હવે ઉત્સવ, આકંઠ શ્વસી જઇયે.

- રાજેન્દ્ર શુકલ

[Dhaval]

પરભોમમાં ઓમનું છૂંદણું જોઇને જોમ આવે

હોમસીકને આમ મળવા જાણે માભોમ આવે



હતાશ હું બેભાન રહું છો હો ઇ. આર. સારવારે

જોઉં તરત “કેમ છો” શબ્દ પડઘા થઈ આવે



ક્ષુધાસભર આળોટું વિદેશી વાનગી વચાળે

ખાઉં ઓડકાર જો ખીચડી ખાટી છાશ આવે



ચકરાઉં બસ નૉર્ડસ્ટ્રોમ મેસીસ ઝાકજમાળે

ચીંથરાને ચૂમું જો મૅઈડ ઈન ઇંડિયા આવે



લૉટરી કૂપન યા જૉબ-લેટર ગાર્બેજ ભાળે

ફાટેલ દેશી ટપાલમાં અક્ષર મોતી થૈ આવે



કુમ્ભકર્ણ થઈને નસ્કોરું ક્રીસમસનીય સવારે

સફાળો જાગું “જાગો રે” પ્રભાતિયે સાદ આવે



ભટકે બેતાળાભરી નયના ઇંટરનેટના મેળે

મળે ગુજરાતી ફોંટ તો બેસવાનું ઠામ આવે



ડોલર નામે સાહ્યબી છો ના દોમદોમ આવે

દોલતમાં દિલને ભાગે જો કાણી પાઇ આવે



દિલીપ આર. પટેલ

[Dhaval]

નાની અમસ્તી વાતમાં અપસૅટ થઈ ગઈ

હમણાં સુધી જે ધિસ હતી તે ધેટ થઈ ગઈ



અરવિંદને ઈંગ્લૅન્ડનો વીઝા મળી ગયો

ખાદીની એક ટોપી પછી હૅટ થઈ ગઈ



કૂતરો આ ફૂલફટાક તે ડૉગી બની ગયો

બિલ્લી બનીઠની ને હવે કૅટ થઈ ગઈ



ગુજરાતમાં હતી આ ગઝલ ગોળપાપડી

ઈંગ્લૅન્ડમાં આવી અને ચૉકલેટ થઈ ગઈ



હા, સ્વિટ નથિંગ્ઝ જેમ તું બોલી ગયો અદમ

ગુજલિસ કવિતા જાણે કે ચિટ્ચૅટ થઈ ગઈ



અદમ ટંકારવી

[Dhaval]

મારા સ્મરણ પ્રદેશની લીલાશ છો તમે

ને શુષ્ક શ્વાસમાં ભળી ભિનાશ છો તમે

માળાની ઝંખના નથી મારા વિહંગને

મુજ શ્વાસમાં લિંપાયું એ આકાશ છો તમે

કરસનદાસ લુહાર

[Dhaval]

મારા સ્મરણ પ્રદેશની લીલાશ છો તમે

ને શુષ્ક શ્વાસમાં ભળી ભિનાશ છો તમે

માળાની ઝંખના નથી મારા વિહંગને

મુજ શ્વાસમાં લિંપાયું એ આકાશ છો તમે

કરસનદાસ લુહાર

[Dhaval]

સૌંદર્યના એ પૃથ્થકરણમાં શું મજા ?

હર કોઈ વિષયમાં તું ગણતરીથી ન જા

એક ફૂલની સુંદરતા ને સૌરભ તો માણ

પાંખડીઓને ગણવામાં નથી કોઈ મજા

સતીષ ‘નકાબ’

[Dhaval]

અમસ્તી કોઈ પણ વસ્તુ નથી બનતી જગતમાંહે

કોઈનું રૂપ દિલના પ્રેમને વાચા અપાવે છે

ગઝલ સર્જાય ના ‘કૈલાસ’ દિલમાં દાહ લાગ્યા વિણ

પ્રથમ ઘેરાય છે વાદળ, પછી વરસાદ આવે છે



જીવવાનું એક કારણ નીકળ્યું

ધૂળમાં ઢાંકેલું બચપણ નીકળ્યું

મેં કફન માનીને લીધું હાથમાં

એ સુખી માણસનું પહેરણ નીકળ્યું



તરબતર આંખોય પ્યાસી નીકળી

રાતરાણીની ઉદાસી નીકળી

તારલા ઊઘડ્યાં ને મળતા આગિયા

ચાંદને જોવા અગાસી નીકળી



એકાદ એવી યાદ તો છોડી જવી હતી

છૂટ્ટા પડ્યાની વાતને ભૂલી જવી હતી

વહેતા પવનની જેમ બધું લઈ ગયાં તમે

થોડીઘણી સુગંધ તો મૂકી જવી હતી



ચાંદનીની રાહ એ જોતું નથી

આંગણું એકાંતને રોતું નથી

રાત પાસે આગિયા પણ હોય છે

એકલું અંધારું કાંઈ હોતું નથી

કૈલાસ પંડિત

[Dhaval]

પડછાયા ફક્ત તારે નગર રૂબરૂ મળે

લોકો મળે નહીં અને બસ આબરૂ મળે

ઊગે સવાર કંઠમાં લઈ બ્રહ્મરૂપ સ્વર

ને સાંજના ચરણમાં પછી ઘુંઘરું મળે



હું તું - હતા ને સામે તો સેના ઊભી હતી

કેવો હતો સમય અને કેવી ઘડી હતી ?

માંગી શક્યા નહીં કોઈ વરદાન, બાકી તો

તારો જ રથ હતો અને આ આંગળી હતી

રઈશ મણિયાર

[Dhaval]

સહવાસના પડઘામાં અબોલો રહી જાઉં

ઘરમાં જ વસું તોય ભટકતો રહી જાઉં

જો પ્રેમ મળે છે તો પ્રતિબિંબની જેમ

પાણીમાં પડું તોય હું સુક્કો રહી જાઉં



ભવભાવથી ચણેલ શબ્દના બંધ તૂટે

તોપણ શી મજાલ છે કે કશે છંદ તૂટે?

જીવનમાં એ સિધ્ધ હસ્તતા ક્યાં છે દોસ્ત?

જાળવવા છતાં પણ અહીં સંબંધ તૂટે

જવાહર બક્ષી

[Dhaval]

માર્ગની આ ધૂળને શું ઉન્નતિ કે શું પતન?

સર્વનાં ચરણો તળે ચંપાઈ જાવું એ જીવન.

પાનખરનો અંચળો ઓઢી બહારો કાં રૂએ?

એ ખરે જાણી ગઈ છે મારા જેવાનુંય મન.



જે મસ્તી હોય આંખોમાં સુરાલયમાં નથી હોતી

અમીરી કોઈ અંતરની મહાલયમાં નથી હોતી

શીતળતા પામવાને માનવી તું દોટ કાં મૂકે?

જે માની ગોદમાં છે એ હિમાલયમાં નથી હોતી

મેહુલ

[Dhaval]

અમે આંધી વચ્ચે તણખલાંના માણસ;

પીળા શ્વાસની તુચ્છ ઘટનાના માણસ.



ફટાણાંના માણસ, મરસિયાના માણસ;

અમે વારસાગત સમસ્યાના માણસ.



‘કદી’થી ‘સદી’ની અનિદ્રાના માણસ;

પ્રભાતોની શાશ્વત પ્રતીક્ષાના માણસ.



અમે અમને મળવાને ઝૂરતા જ રહીએ;

સડકવન્ત ઝિબ્રાતા ટોળાના માણસ.



શિખર? ખીણ? ધુમ્મસ? સૂરજ? કે કશું નૈં?

‘ટુ બી-નૉટ ટુ બી’ની ‘હા-ના’ના માણસ.



ભરત કોઈ ગૂંથતું રહે મોરલાનું;

અમે ટચ્ચ ટૂંપાતા ટહુકાના માણસ.



મળી આજીવન કેદ ધ્રુવના પ્રદેશે;

હતા આપણે મૂળ તડકાના માણસ.



ભગવતીકુમાર શર્મા

[Dhaval]

હું તો માનું છું કે હું છું શાયર

કિન્તુ ડાર્લિંગ કહે છે : લાયર



સ્હેજ અડતાં જ શૉક લાગે છે

લાગણી હોય છે લાઈવવાયર



અર્થનો રોડ છે ખાબડખૂબડ

ને વળી ફ્લૅટ શબ્દનું ટાયર



દૂર સહેજે નહિ તો દાઝી જઈશ

ધૅટ ગર્લ ઈઝ સ્પિટિંગ ફાયર



ફાસ્ટ ફૂડ જેવી ગઝલ વેચું છું

કિન્તુ ક્યાં કોઈ છે અહીંયા બાયર?

અદમ ટંકારવી

[Dhaval]

આદિલ મન્સૂરી



મૃત્યુના મૃગજળની માયા વિસ્તરી રજકણ સુધી,

સેંકડો જન્મોની છાયા જિંદગીના રણ સુધી.



વાત વિસ્તરતી ગઈ કારણની સીમાઓની બ્હાર,

બુધ્ધિ તો અટકી ગઈ પહોંચીને બસ કારણ સુધી.



બ્હાર ઘટનાઓના સૂરજની ધજા ફરકે અને,

સ્વપ્નના જંગલનું અંધારું રહે પાંપણ સુધી.



નિત્ય પલટાતા સમયમાં અન્યની તો વાત શી,

મારો ચ્હેરો સાથ ના આપે મને દર્પણ સુધી.



કાંકરી પૃથ્વીની ખૂંચે છે પગે પગ ક્યારની,

આભની સીમાઓ પૂરી થાય છે ગોફણ સુધી.



કાળનું કરવું કે ત્યાં આદિલ સમય થંભી ગયો,

જ્યાં યુગોને હાથ પકડી લઈ ગયો હું ક્ષણ સુધી.

[Dhaval]

જે સપનું ચાંદનીનું છે

ખરીદી લીધું છે રાતે જે સપનું ચાંદનીનું છે

અરે ઓ સૂર્ય આ વેચાણ તારી રોશનીનું છે



થયા છે એકઠા પાછા ફરી શ્વાસોના સોદાગર

ફરી રસ્તા ઉપર લીલામ કોની જિંદગીનું છે



બિચારાનું હશે કિસ્મત રહ્યા અરમાન હસવાના

કફન તો સૂકવી આપો હજી આંસુથી ભીનું છે



અમે ભિક્ષુક ખરા પણ આટલું તો માન સચવાયું

હજી આ પાત્ર ભિક્ષાનું અમારી માલિકીનું છે



મળી છે રાત અંધારી અને બોલી નથી શકતા

અરે સૂરજના સોદાગર વચન તો ચાંદનીનું છે



કરે તપ દેશભક્તિનું નચાવે લોકશાહીને

બરાબર જોઈએ તો રૂપ આ નેતાગીરીનું છે



જરા ચેતીને આદમ ચાલજો નેતાની સંગતમાં

કે ખિસ્સામાં તો કાંટા છે અધર પર સ્મિત કળીનું છે



શેખાદમ આબુવાલા

[Dhaval]

જાંબુની ડાળ પરથી જાંબુ ખર્યું ને હું તો ઠળિયાને જોઈ રહી એમ,
જાણે મારો પ્રેમ.

હું અંદર અંદરથી કોરતી જાઉં
એવું મારામાં ખળભળતું શું ?
પાંદડું હશે કે પછી પાંદડાની છાયા
મારા શ્વાસોમાં સળવળતું શું ?

તોય પક્ષીની વાતોમાં નામ મારું નઈ ! હવે આંસુ રોકાશે કે કેમ ?
જાણે મારો પ્રેમ.

ઝરમરથી લઇ અને ધોધમાર જોયું ‘તું
પૂછશે તો કહીશું પણ શું ?
ઝાઝો ખાટ્ટો નહિ ઝાઝો મીઠ્ઠો નહીં
બસ એવો લાગે છે મને તું .

બાકી શબ્દોમાં રહીને તો પલળી જવાય એવો જાગ્યો છે ઊંડે ઊંડે વ્હેમ,
જાણે મારો પ્રેમ.

-વિજય ચલાદરી

[Dhaval]

ગ્રીષ્મ

છંદ-સ્ત્રગ્ધરા

ગ્રીષ્મ ગ્રીષ્મ ધખંતો, બળ બળ જ થતો, ધોમ ને ભોમ રોળે
વૈશાખી વાયરાઓ, વહંત અનલસા , શેકતા ગાત્ર ગાળે
સૂકા ભેંકાર ખેતો, સરવર પટતો , ખાય ચાડી વગાડી
ભૂલી માર્ગો તરસ્યા, વનચર રખડે, શોધતા પંક ક્યારી

આકાશેથી વછૂટે, કિરણ જ રવિનાં , તીવ્રતો ખંજરોસાં
ત્યાં ખીલે એ ખુમારી, પથ પથ લહરે, લીમડા શાત દેતા
ઝીલી આ તાપ રંગે, ખુશ ગુલમહરો, ઝૂમતા ગાય ગાથા
આવો ગાવો પક્ષીઓ, હરખ ઉર મહીં, ઝૂલજો છે પરીક્ષા

પુણ્યથી ધન્ય બાપો, પરહિત વગડે, ઘૂમતો આશ સાથે
ને પ્રાથે એ તપો રે, ગગન ઉભરશે, વાદળો ગાજશે રે
પાકી ઝૂમે જ જોને, મધુરસ ભર રે, રાયજાદા જ કેરી
બોલાવે લોકમાતા, ઋતુ ફળ ધરવા, છે ભરી વેલડીઓ

છે શક્તિ ધન્ય તારી, ધખ ધખ રવિનાં, ઝીલતાં તેજ તીખાં
સંતાયે સૌ જ છાંયે, તન જ તપવતો, ખેતરો જાય ખેડી

રમેશ પટેલ ‘આકાશદીપ’

[Dhaval]

ત્રણ સોનેટ્સ – મનોજ શુક્લ

સોનેટ
(ઇન્દ્ર્વ્રજા)

“જેણે કદી હો વગડાને છાંયે
ખોલી પછેડી ગરણેથી કાઢી
ભાતુ હસીને હળવાશે ખાધું
તેને કદી ના ભવનો મિરાતો
બાંધી શકેલા ચમકીલી ગાંઠે,”
-એવું કહેતા કણબી સુણ્યો’તો.

દ્ર્શ્યો બદલ્યા તખતા પરે ‘ને
કાંટાસમા ખુંચત તાપ આજે,
એ.સી. વિના ક્યાંય સુખી ન કોઈ
ક્યાં શોધવી સોડમ માટી કેરી
માટી ઝુરે છે મમતા મનુની
બીજો સહે છે બળના પ્રયોગો

શું ઝંખના એ પરિપૂર્ણ થાશે
પુત્રોને આપું સબળા કણો હું !

[Dhaval]

પિરોટન પ્રવાસ
(શિખરિણી સોનેટ)

હતું તેવે ટાપુ પરયટનથી શું ય કરશે
છતાં પહોંચી જાતા જન હરખભેળા તહિં ખરે !
અને કિલ્લોલે સૌ ડગ સરકતા રેત ભરતા,
વળી પામ્યા જોવા નવલ નવલાં છીપ છપલાં.

વહી આવે વાતો ઉદધિ ઉરથી વા સરકતો
તપે તાપે તો યે તન તપનનો ભાવ ન ધરે,
શિયાળોની લાળી, અજબ તબકે આંખ ચમકી
નિશાએ ન્યાળી ત્યાં ગજબ રમણે ઉભય ભર્તિ.

પ્રભાતે કેવા એ સરક સરકી પીઠ ફરતો,
અહા ! જોયો ભીનો ધરવ ધરતીનો ધબકતો.
સવારે ઉલ્લાસે અરવ પગ લૈ સૌ પકડતા
ઘણાયે શંખો જે હરફર કરે શાંત સહસા.

અરે, એ જીવો તો ગ્રુહવસનમાં ના જ બચતા,
અરે, શાને લોકો અભય હરતા જીવ હણતા.

Nm

[Dhaval]

સોનેટ
(મંદાક્રાંતા)

એ શિલ્પો જે મરક મરકી મોહતા માનવોને
અંગાંગોના લચક નમણે ભાસતો જીવ તેમાં,
ભાવો જાણે નયન ફરકે માંડતા વાત લાગે,
વારી જાતું મન કર પરે, પુરતાં જીવ તેમાં.

તો યે ક્યાંથી સમય સરતાં આવતા ફેરફારો !
લાગે શાને અકળ રણમાં ક્ષીણ થાતું અમોહે !
મુગ્ધાભાસો જળ વિણ જ તો લાગતા ડૂબવાને,
કાળા મીંઢા પથરસમ કાં ભાસતા પૂતળાઓ ?

જેમાં મોહ્યા સજીવ સમજી તેહમાં જીવ પૂરૂં
તે ભાવેથી હળુક રહીને હાથ ફેલાવતાને
દોદી ચાંપું હ્ર્દય સરસા શિલ્પને સાવ સાચે
પાષાણોથી બદન દબતાં ફૂટતું લોહી ખરૂં

પ્રાણે પાછા નહી જ વળતાં શોધવા લાગતો હું
લોહી કેરાં ગઠિત ટપકાંમાંહિ કો’ નવ્ય શિલ્પો !

મનોજ શુક્લ

[Dhaval]

કોને રે કહીએ વાત!
કોઈ અમોને સમજે નહીં ત્યાં જઈને શી કરીએ પંચાત?

જે પળેથી આવ્યો ગોકુલ છોડી, જાત તરછોડી ખુદથી દૂર;
ખૂણે ખાંચરે ત્યારથી ઊભરે આંખ્ય વચાળે જમુના પૂર ..
શું કહીએ? ગયા અમારાં દિનો કેમ, ને કેમ વીતી છે રાત!.. કોને રે કહીએ..

રે! અહીં તો દયારામથી ર. પા. લગણ સૌ ભાળે એની રીસ;
હ્રદય આ મારું અહોનિશે જે પાડે અહીં તે કોઈ ના સૂણે ચીસ!
અપરાધ બસ કર્યો એ જ અમોએ, કે નહીં જન્મ્યાં નારી જાત!.. કોને રે કહીએ..

-વીરેન પંડ્યા (ટાણા)

[Dhaval]

આવી વસંત મત્ત ફૂલોની રાણી
ફુટી કળીઓને હૈયે ફોરમની વાણી હે..એ…

ડોલે રે આનંદ મસ્ત રંગભીનો કેસુડો હો જી…
મ્હેકે રે ડોલર જુઈ કોઙભર્યો કેવડો હો જી…

જેણે જગાવી ઊરે વેદના અજાણી
આવી વસંત મત્ત ફૂલોની રાણી હે..એ…

આ..આ..આ..આ…

લાવે રે વાયરા વાત એક છાની જી
શેણે રે ભુલાય ઓલી આંખ હરણાની હો જી…

સૌએ માંડી રંગ રૂપની ઊજાણી
આવી વસંત મત્ત ફૂલોની રાણી હે..એ…

- જયંત પલાણ

[Dhaval]

દાન દે, વરદાન દે, પ્રભુ દાન દે
નરસિઁહ અને મીરાં સમા
કંઠમાં કંઇ ગાન દે… દાન દે…

વૈભવ તારા રૂપનો, ઝીલી શકું એ ભાવ દે
તારા વિના તડપી મરું, એવા કલેજે ઘાવ દે
વસંત જ્યાં વરસે કૃપાની, એવા ઊરે વેરાન દે…. દાન દે…

કંપી ઊઠે તારો વીણાના તારા જ કેવળ રાગમાં
મઘમઘે આ ફૂલ મનનું, તારા પ્રેમ પરાગમાં
ભાળીશકું સર્વત્ર તુજને, એવું આતમ જ્ઞાન દે… દાન દે…

- જયંત પલાણ

[Dhaval]

મન મતવાલું માને શેણે?
ઘાવ ઝીલે એ વજ્જરના ને
ભાંગી પડે મૃદુ વેણે :
મન મતવાલું માને શેણે?

સાત સમંદર પાર કરે, ને
ડૂબે ઝાકળબિન્દુ:
અગ્નિભડકે બળે નહિ એ
સળગે શીતલ ઇન્દુ

ઉગ્ર તૃષા ઓલાશે ક્યાંથી
છો ઘન વરસે નેણે :
મન મતવાલું માને શેણે?

ગિરિવર સરખો બોજ ઉઠાવે
પુષ્પ તળે કચડાતું;
ઝેર ઘૂંટડા જીરવી જઇને
અમી છલોછલ પાતુ.

આપ ભવોભવ એ નિષ્ઠુરને
દીધી વેદના જેણે :
મન મતવાલું માને શેણે?

- જયંત પલાણ

[Dhaval]

મારી પહેલી તે પ્રીતનો
મ્હોર્યો પારિજાત,
ઝૂકી ઝૂકી ઉરને આંગણ
કરતો સુગંધભરી વાત,
- મારી પહેલી …

ફૂલ ફૂલની ફોરમ લઇને
વહેતા મનના વાયુ,
હૈયાના ધબકારા કહેતા :
‘લોચન કોક લપાયું;’
ચેન નહીં દિવસના, વીતે
વસમી સપને રાત :
- મારી પહેલી …

પ્રાણ તણી વીણાના તારે
ગૂંજે ગીત અજાણ્યાં,
વ્યાકુળ ઉરના મધુર અજંપા
મન ભરીને માણ્યા;
ઊઠી મારા પ્રીત-પટોળે
મોરપિચ્છની ભાત :
- મારી પહેલી …

- જયંત પલાણ

[Dhaval]

હે અલબેલો…
હે અલબેલો ફૂલ છોગળીયાળો રસિયો ફાગણ આયો
હે કામણગારા…
હે જી કામણગારા….
કામણગારા કેસુડાનો રંગ છબીલો છાયો
…રસિયો ફાગણ આયો !

વનરાવનમાં તનમાં મનમાં થનગન જોબન લાયો
ફોરંતી પાંખડીએ આંજેલી આંખડીએ આવી
મઘુ ટપકટે મુકુલડે મલકાયો ફાગણ આયો
…રસિયો ફાગણ આયો !

હે આવ્યો મસ્તાનો ગોપી-ગોપ કેરા રાસે
કળીઓના કાળજળે આવ્યો પ્રેમભરી
મનમોહનની યાદ બનીને અંતરમાં સમાયો
…રસિયો ફાગણ આયો !

- જયંત પલાણ

[Dhaval]

આજ દીકરીને અઢારમું બેઠું

આજ દીકરીને અઢારમું બેઠું એની રે વ્યથા હું તો આઠે પહોર વેઠું
હાં ખેલતી અમથી હુતુતુતુ કે દિલમાં એના ભૂત બોયફ્રેન્ડનું પેઠું

પરણેતર એને બસ ગુજ્જુ ડૉક્ટર જોઈએ ને પંડે બનવું છે નર્સ
રાજ્જા થકે વાઢકાપ કરાવી ગજવા કપાવી ભરવી રે એને પર્સ
હાં રે સોચે ક્યારે ટળશે વિધિનો કર્સ કે ના રહે રાજકુમારથી છેટું
આજ દીકરીને અઢારમું બેઠું કે દિલમાં એના ભૂત બોયફ્રેંડનું પેઠું

દાણો એક ખિલનો પાંગરે કે ચહેરો એનો અખિલ થૈ જાય વિહ્વળ
હરી વાળ રુંવાટી કરી ચામ સુંવાળી કલેવરે રે ખીલવવા કમળ
યુ ટ્યુબ દર્પણ સમક્ષ સર્પણ થઈને નાચે એ પ્યારું પાલતું ઘેટું
આજ દીકરીને અઢારમું બેઠું કે દિલમાં એના ભૂત બોયફ્રેંડનું પેઠું

ના દિશાભાન કઈ મંઝિલ લેવી પણ શૉફર ઝંખે સ્પોર્ટ કાર લેવી
જાણી ખુદને રૂપરૂપની દેવી ગિફ્ટ તો જોઈએ હિરા માણેક જેવી
યુએસ પરદેશ પેલે પાર જાવા શમણાંમાંયે એ તો હાં શોધે સેતુ
આજ દીકરીને અઢારમું બેઠું કે દિલમાં એના ભૂત બોયફ્રેંડનું પેઠું

રસોઈ ને ઘરકામ ના જાણે થોડું અને શિખામણ દેતાં ફેરવે મોઢું
બેડરૂમ કે બાથરૂમમાં બસ એતો જીવતી ને શોપીસ જાણે રસોડું
ફોન બિલ મોટું લાવે ઘેર રાતે મોડું આવે ના રે થાતું હું તો ચેતું
આજ દીકરીને અઢારમું બેઠું કે દિલમાં એના ભૂત બોયફ્રેંડનું પેઠું

બેખર્ચાળ બ્રાંડ લઈ પાર્ટીઓ ગ્રાંડ દઈ એ ગુંજતી ડૉન્ટ વરી ડૅડ
મોજશોખ જ ગમે રોકટોક ન ખમે બહુ રે બોલતી ડૉન્ટ ગેટ મૅડ
ચેનચાળામાં રે વદે આઈ લવ યુ ડૅડ મનમાં થતું વારંવાર ભેટું
આજ દીકરીને અઢારમું બેઠું કે દિલમાં એના ભૂત બોયફ્રેંડનું પેઠું

‘દીકરી તો છે પારકી થાપણ’ એહ વિચારે આજ ભિંજાઈ પાંપણ
જળ જેણે ન કદીયે પાયું હાથ એ ટીસ્યુ લાયું શું આયુનું ડહાપણ
બાલમંદિર બાળા મેલી દિલ સ્મૃતિમાળા માંજજે સાસરીયે બેડું
આજ દીકરીને અઢારમું બેઠું કે દિલમાં એના ભૂત બોયફ્રેંડનું પેઠું

આજ દીકરીને અઢારમું બેઠું એની રે વ્યથા હું તો આઠે પહોર વેઠું
હાં ખેલતી અમથી હુતુતુતુ કે દિલમાં એના ભૂત બોયફ્રેન્ડનું પેઠું

દિલીપ ર. પટેલ

[Dhaval]

આજનું આઈપેડ થ્યું બુક પેન ગેમ, ભૂલકાં ભલા ભણશે ગણશે ભૈ કેમ?
રે કક્કો બારાખડી એમ નૈ રહેશે હેમખેમ

અહીં તો બસ તર્જનીથી પાઠ સહુ ભણતાં ને વેઢાં મૂકી લાખમાં ગણતા
દ્રોણાચાર્ય એકલવ્યને રે ભુલી સોફામાં જ રમતા મેલી અંગુઠા રખડતા
ચાખી બાંધી મૂઠ્ઠી રાખની ના એ સમજશે ગુરુ દેવો ભવ સમ બુદ્ધ પ્રેમ
રે કક્કો બારાખડી એમ નૈ રહેશે હેમખેમ

અજાણ પેન્સિલ કેમ છોલાય વદે વાય વાય રે વેણ ન તાજવે તોલાય
ભણતાં પંડિત નીપજે લખતાં લહિયો થાય હાય એમ કેમ હવે બોલાય
યુ ટ્યુબમાં જ ઝુલી સ્વાધ્યાયને ભુલી આમ બોલકાં બની જશે બેરહેમ
રે કક્કો બારાખડી એમ નૈ રહેશે હેમખેમ

કૃષ્ણ સુદામા રોજ ફેસબુકમાં જ મળશે તો નહીં કળશે ગોધણની સુગંધ
ના હળવું મળવું ના બાથંબાથ ભળવું હાં કકળશે લંગોટિયો સ્નેહ સંબંધ
આઘાપાછી વિના ટુકડા ટુકડા એક કરી કેમ રે ઉકેલશે આયખાની ગેમ?
રે કક્કો બારાખડી એમ નૈ રહેશે હેમખેમ

વિદ્યાસાગરે રેલ્યાં મેઘધનુષી રંગ રે ગાગરે માણો ઘેર બેઠાં આવી ગંગ
ગમતો ગુલાલ ગૂંજે ભરી ગુણ કેરાં ગુલાબ દો ધરી કે હો સરસ્વતી દંગ
સ્ક્રીન પાન પાન ગુંજો સારેગમ પ્રેમ ને પ્રતિઘોષે એના ટળો દિલ વહેમ
કે કક્કો બારાખડી એમ ભૈ રહેશે હેમખેમ

દિલીપ ર. પટેલ

[Dhaval]

સાવ મૂંગીમંતર!
મારામાંથી કોણ ગયું? હું તો સાવ મૂંગીમંતર!
દિલમાં આવી કોણ બજાવે આ ઝીણું ઝીણું જંતર?

ચાલી ચાલી થાકું તોય
ન મળતો એનો કેડો,
મળી જાય તો બોલાય નહી બાયું
આ તે કેવો નેહ્ડો?
આંખ અને કાન વચ્ચેય આવું દૂર દૂરનું અંતર !
મારામાંથી કોણ ગયું ? હું તો સાવ મૂંગીમંતર!

વચન વાલમના યાદ કરી
હું છાનુંછાનું મલકું,
મુજમાં આખો સમદર ઘૂઘવે
હું ક્યાં જઈને છલકું?
ચિત્તડું મારું ચકરાઈ ગયુંને બુદ્ધિ થઈ છૂમંતર .
મારામાંથી કોણ ગયું ? હું તો સાવ મૂંગીમંતર!

લખવામાં એ આવે નહી
ન કોઈ વાણીમાં બોલાય,
બાવન બાવન બોલું પણ
હું થી શબદ ન ઉચરાય!
સાવય એળે ગયું મારું ભંવ આખાનું ભણતર .
મારામાંથી કોણ ગયું ? હું તો સાવ મૂંગીમંતર!

વિપુલ પરમાર ‘હાસ્ય’

[Dhaval]

કંઈ જામી છે !

કોઠો પ્રેમનો એમાય વળી વરસાદ આવ્યો, કંઈ જામી છે !
ભીને, સૂકે ધગધગતો ઉન્માદ જગાવ્યો, કંઈ જામી છે !

કાચમાં કેદ સપના ભીના, ઢળેલા હતા એની રાહમાં,
નવો ટપાલી કાગળમાં જૂની વાત લાવ્યો, કંઈ જામી છે !

નફરતના દરિયામાં એક માછલી શોધે છે મીઠી વીરડી,
સેર ફૂટી ખુદમાં, અંતે રઝળપાટ ફાવ્યો, કંઈ જામી છે !

ભગવાન જેવા ભગવાનનેય એકલું ફાવતું નહોતું અહી
કેટલાય હતા, ભેગી આદમજાત લાવ્યો, કંઈ જામી છે !

આદિકાળથી શોધમશોધ, ગોતમગોત કરીને જોયું તો
સ્થાવર જંગમ જળ સ્થળ છે નાદ ગજાવ્યો, કંઈ જામી છે !

બળબળતા સૂરજની ઉપરવટ ફરતાં’તા ‘હાસ્ય’
આંબાની છાંય જેવો મીઠો સાદ આવ્યો, કંઈ જામી છે !

વિપુલ પરમાર ‘હાસ્ય’

[Dhaval]

ઘરઝૂરાપો

આ મારું તડકે સાંધ્યુ,
દળ દાઝ્યું ગામ.
જ્યાં ડાઘુઓ
રસ્તાને શેઢે ઉભડક બેસી રહે,
ટાઢ બીડીમાં બળે, પોલો ખોબો ભરી,
ડમણિયું સાંજે માથું ધુણાવે,
ઘર મારામાં રમણભમણ,
હું અહીં
પાછો આવીશ, અને
પરિયા જેવું મરીશ.ફરીથી.
પછી-
પડખે તમાકુમાં
મારી રાખ વેરી દેજો
અને, મને બીડી વાળી પી જજો.

હિમાંશુ પટેલ

[Dhaval]

ચારે બાજુ પ્રીત કેરા ગાય છે લોકો ગાણા,
પ્રકૃતિ પણ મારે ટોણા પિયુ કરાવો આણા….

શિયાળાની શરદ રાતમાં અંગઅંગ ઠુંઠવાય,
બાજુઓની હુંફ કાજે, મન તડપતું જાય,

લાંબી રજની,આંખો રાતી,યાદોમાં ખોવાણા,
પ્રકૃતિ પણ મારે ટોણા પિયુ કરાવો આણા….

ઉનાળાની ઊની બપોરે તૃષ્ણા અંગે રેલાય,
ખુશ્બુ મારીજ મને દઝાડે કેમ કરી રહેવાય!

આંબા ડાળે,ટહુકી કોયલ,યાદોમાં ખોવાણા,
પ્રકૃતિ પણ મારે ટોણા પિયુ કરાવો આણા….

ઝરમર વરસતી વાદળી સંગ હૈયે અગન ફેલાય,
બની તરબોળ પ્રેમ માણવા મન મારું લલચાય!

છબછબ કરતાં,તન ભીંજાતા,યાદોમાં ખોવાણા,
પ્રકૃતિ પણ મારે ટોણા પિયુ કરાવો આણા….

- મૌસમી મકવાણા ‘સખી’

[Dhaval]

જંગલ આખુ ડોલે, તમરાના લયબદ્ધ ગુંજનથી,
ધીમેથી થયું ગુંજન શાંત, નક્કી માનવ નજીક વસતો હશે.

ઊંચા ભરાવદાર વ્રુક્ષો, ને ચાલવાની ન ક્યાય જગ્યા,
અચાનક દુર દીઠી એક કેડી, નક્કી માનવ નજીક વસતો હશે.

તંદુરસ્ત થડ, જુવાન ડાળી, ને નવપલ્લીત કુમળા પર્ણ,
તાજા કુહાડીના ઘાવ દીસે, નક્કી માનવ નજીક વસતો હશે.

કુણા નાજુક પત્તા મુજ ગાલે ફરે, જાણે સજનીનો હાથ,
ચવાયેલું ઘાંસ, ઘુઘરીના નાદ, નક્કી માનવ નજીક વસતો હશે.

દુરથી લહેરાતી ઠંડી હવા, ગગનમાં ભર્યો પક્ષીનો કલરવ,
શ્વાનનો ભસવાનો અવાજ , નક્કી માનવ નજીક વસતો હશે.

પનરવો, બોરસલી ને વાંસ કેરા ફૂલની મ્હેકતી સુગંધ ચોમેર,
ચડે ઉંચે ધૂમ્રસેર કુટીરમાંથી, નક્કી માનવ નજીક વસતો હશે.

નદી નાળા ને સરોવરમાં જળ ભર્યા દૂધ સા ચોક્ખા ને મીઠાં
દુષીત નાળા ને દુર્ગંધ ઘણી, નક્કી માનવ નજીક વસતો હશે.

- ભરત મકવાણા ‘મીત્ર’

[Dhaval]

વાયરાની હેલે હું તો રેલાતી જાઉં ‘ને,
વાયરો અડ્યાનો મને વહેમ થાય,
બોલને મોરી સૈયર, વાતે વાતે બળ્યું,
સાહ્યબો અડ્યાનું મને કેમ થાય?
વાયરાની હેલે હું તો….

પથરાને ગોફણીયે ઘાલી ઉછાળું,
કે માટીમાં કરૂં રે કુંડાળું,
કેમે ય કરીને વાટ ખૂટે નહીં ને તોયે,
ચાલવાનું લાગે રે હૂંફાળું,
ઉભે રે શેઢે હું તો તણાતી જાઉં ‘ને,
કમખાની કોર આમ તેમ થાય,
વાયરાની હેલે હું તો…

સુંવાળા સગપણનું ગાડું રે હાંકુ,
મોલ શમણાંનો લણતાં રે થાકું,
વાયદાને આંખમાં કે મુઠ્ઠીમાં રાખું,
તો યે વાતેવાતે પડતું એને વાંકુ,
રૂમાલની ગાંઠે હું તો ગૂંથાતી જાઉં ‘ને,
લોક કે’તા કે આને તો પ્રેમ થાય..
વાયરાની હેલે હું તો….

ગગુભા રાજ