Sachin ji ki kavitaayen

[ajay nidaan]

पाऊस


कार्यालयाचा बाहेर पडणाऱ्या पावसाचे थेंब एक डबकं साठवतंय
लहानपणी कुतुहलाने अशाच डबक्या कडे तासन् तास बघणं आठवतंय
आठवतीय त्याच डबक्यात सोडलेली ती कागदाची होडी
आठवतीय कुठूनशी मधेच उडी मारणारी बेडकी देखील थोडी

पाऊस सरल्यावर ती बेडकी पाण्यामागे निघून जाते जशी
आपली वाटचाल त्या डबक्या पासून ह्या डबक्या पर्यंत तशी
आयुष्याचा ओलावा टिकवून ठेवण्याच्या धडपडीत
कधी मायेचा विमानात तर कधी प्रेमाचा होडीत

चार दोन दिवसात हेहि डबके नाहीशे होईल
मनात फक्त ते लहानपणचे डबके तसेच राहील
दर पावसाळ्यात व्हावे एकदा तरी आठवणींचे डबके तुडूंब भरायला
माणूस आहोत आपण ह्याची जणू आठवण करायला

- सचिन




काय करू


काय करू काही सूचित नाहीये
सुचतंय ते उचित नाहीये

कधी उन्हातनं कधी सावलीतनं जाताना
पोट भरलेलं असूनही खाताना
मृगजळाने डोळे भरून येताना
निभवावं लागेल विचार नाही केला कधी वचन देताना

काय करू काही सूचित नाहीये
सुचतंय ते उचित नाहीये

नदीला विचारांचा येतो पूर कधी प्रश्नाचा
तरी देखील मार्ग निघतो प्रत्येक प्रश्नाचा
सुख-दुखः दोन्ही फक्त त्या क्षणाचं
सांगून हेच करतो सांथवन वेड्या मनाचं

काय करू काही सूचित नाहीये
सुचतंय ते उचित नाहीये

- सचिन

[mittal_pali]

Thanks for sharing.......................